De bekende Nederlaanse Schriefster Bibi Dumon Tak was in de Stellingwarven veur de prissentaosie van de Stellingwarver vertaeling van heur kienderboek ‘De eik was hier’, dat ze schreef veur de ‘Maand van de Filosofie’ in 2021. Christine Mulder vertaelde et as Ieken was hier. Op woensdag 15 meie wodde et Stellingwarfse boek ‘Ieken was hier’ an de kiender van groep 8 van basisschoele De Riemsloot anbeuden.
Bibi Dumon Tak vertelde de kiender over et boek en over de iek waor et boek over gaot. Die boom staot in de middelbarm van de snelweg naor België. De schriefster Christine Mulder die et boek prachtig ommezet het in et Stellingwarfs, las ok een mooi stokkien veur.
In de kommende weken kriegen alle kiender van groep 8 in de Stellingwarven et boek ommenocht mit naor huus. Et boek is bi’j de Schrieversronte te koop veur € 10,95. Ok op disse webstee www.stellingwarfs.nl is et boek in kotten te kriegen.
Hieronder veur de lezers van disse webstee een stokkien uut et boek.
Ieken over de oele en de Eerste Wereldoorlog
Et was hiel lange leden dat ik plaant wodde. Misschien deur een meenske, misschien deur een hooltekster die me as ekkel in de grond stopt het. Of een iekhoorn. Die hej’ hier ok. En op een dag bin ik ontkiemd, zoas de geboorte van een boom hiet. Ik bin een iekenboom, hoe as dat percies mit die boomsoorten zit, legt et wottelkoor wel een keer uut. Ik zal ze vraogen dat te doen. Dan zingen ze heur antwoord wel naor boven toe. Om mi’j henne stonnen vroeger nog vule meer bomen. Een bos koj’ et niet numen, om reden d’r om oons henne ok heidevelden weren en akkers waor as boeren op warkten. Et ienige geluud da’k me uut mien jeugd herinner, is et loeien van et vee, et trappelen van peerdehoeven veur de karre, stemmen van meensken op et laand, et zingen van de voegels, de donder, de regen die risselde op oons blad, et kraeken van een toeke die ofraomd wodde deur de wiend. Veerder was d’r niet zo vule. Doedertied was de stilte vule starker as lewaai. We weren gewone bomen op een gewoon stok laand dat van niet iene in et biezunder was. Ik leefde zonder zorgen in een tied die, krek as wi’j bomen, stille leek te staon. In de haast kleurden oonze blaeden. As de zun ne op oonze toeken scheen, veraanderden we in regenbogen. Et kriewelde van de dieren rond oonze stamme. Zels de wilde varkens en de hatten kwamen langes om van oonze ekkels te eten. D’r trippelden twie iekhoornpoties via oonze schors omhogens en naor beneden. Moezen sleepten ekkels naor heur hol en de veuroolden van mien vrund de hooltekster vleugen of en an. Et tintelde me boven de wottels en kriebelde me langes de stamme. De haast was de mooiste tied van et jaor. En as et feest veurbi’j was, leuten wi’j bomen oonze slingers van kleurde blaeden valen op ’e eerde en keerde de rust terogge op et laand. Mit een betien gelok wodden we daornao al gauw toedekt deur een deken van sni’j en sleupen we tot et veurjaor oons weer wakker schudde.
foto: Lenus van der Broek
