As d’r een schoele veurgoed dichtgaot is dat veur kiender, passeniel en dorp een emotionele gebeurtenis.
In Ooldetriene gong de schoele De Lantscheene veurgoed dichte. Juf Marjan de Vries-Grasmeijer schreef d’r dit mooie gedicht over:
Olde Triene vertelt…
Veur et laest…
Jaorenlang speulden de kiender op et plein.
Mar veurige weke…
veur et lest…
Jaorenlang leerden de kiender hier rekenen, lezen en tael
Mar veurige weke…
veur et lest…
Mar ok leerden ze kreatief te wezen, zelfstandig te wodden, deur te zetten en nog vule meer.
Mar veurige weke…
veur et lest…
Mar et allerbelangriekste van de Lantscheene was: saemen doen, saemen wezen, om mekaander daenken… groot en klein
Mar veurige weke…
veur et lest…
Jaoren van mooie herinneringen…
Mar veurige weke ..
veur et lest…
want veurige weke gong de schoele op slot
Veur et lest…
